Jedyny odruch pierwotny, który jest związany w jakiś sposób z każdym ze zmysłów to odruch Moro. To także fundament życia, który pojawia się najwcześniej ze wszystkich odruchów pierwotnych. Jest on bardzo ważny dla noworodka, by mógł on przeżyć, jednak z drugiej strony, jeśli nie zostanie wiciszony w odpowiednim momencie i nie przekształci się w reakcję wzdrygnięcia, może mieć dalekosiężne skutki dla dorosłego życia.

Kiedy rodzi się dziecko bardzo gwałtownie zmienia się jego środowisko. Nic w tym dziwnego, przecież nagle z bardzo przytulnego brzucha mamy, dziecko przeciska się przez ciasny kanał rodny i zostaje zaatakowane przez zupełnie nowe i nieznane mu bodźce (jak światło, dźwięki, powietrze, inna temperatura.) Rytmiczne pokonywanie przez dziecku ciasnego kanału rodnego ma  więc bardzo ważną funkcję. Uciskana klatka piersiowa dziecka pomaga uwolnić się płucom od płynu i przygotować do oddychania. Kiedy dziecko wychodzi z kanału i ustaje nacisk na jego ciało, powietrze nagle zostaje wepchnięte do płuc. Jednak jeśli ta reakcja zawiedzie, sytuacje ratuje właśnie odruch Moro. W brzuszku mamy maluszek był skurczony do pozycji kucznej, nagle w nowym środowisku (już nie wodnym) musi nauczyć się zupełnie innego ruchu. Często efekt Moro jest silniejszy u dzieci po cesarkach, trudnych porodach, lub bardzo szybkich, a także takich gdzie były użyte do porodu kleszcze itp.

Odruch Moro (odruch obejmowania) jest to odruch pierwotny, który pojawia się w 9-12 tygodniu tuż po poczęciu dziecka oraz rozwija się przez cały okres ciąży. Odruch Moro jest reakcją dziecka na wszelkie różne niespodziewane zdarzenia. Pojawia się najczęściej wtedy, kiedy maluszek traci podparcie głowy. Wtedy rączki dziecka i nóżki prostują się gwałtowanie w charakterystyczny sposób. Wygląda to trochę tak jakby dziecko się przestraszyło i zastygło na chwilę w tej pozycji. Kiedy następuje rozluźnienie, często towarzyszy temu płacz dziecka. Bardzo często odruch Moro pojawia się na różne inne bodźce także w trakcie snu dziecka. Dzieci z silnym odruchem Moro mogą często wybudzać się z drzemek.

Jeśli Wasze dzieci mają ku temu wyjątkowe skłonności, warto otulać je do snu, albo właśnie nosić w dobrze dociągniętej chuście, która nie pozwoli dziecku na uaktywnienie się tego odruchu. Dzięki temu drzemka będzie trwała dłużej i nie będzie niczym zakłócona. Odruch Moro powinien się stopniowo wyciszać około 4 miesiąca życia dziecka, jeśli tak się nie dzieje mamy wówczas do czynienia ze zwiększoną wrażliwością dziecka na otaczający go świat. Taki świat to świat pełen bodźców, zbyt jaskrawego światła oraz drażniących dźwięków. Dzieci mocniej reagują wtedy na nagły hałas np. trzaśnięcie drzwiami, zmianę światła i temperatury czy po prostu ból.  System sensoryczny nie ma zdolności filtrowania wszystkich bodźców, odrzucania tych nieistotnych. Starsze dzieci z niewyciszonym odruchem Moro są cały czas na granicy walki i ucieczki, ponieważ wydzielające się hormony  stresu podczas tego odruchu powodują zwiększone reakcje i większą wrażliwość na bodźce. Takie dzieci mogą wykazywać sprzeczne zachowania. Jedne będę wrażliwe, otwarte, kreatywne, a drugie będą niedojrzałe i skłonne do przesadzonych reakcji. Mamy więc do czynienia albo z dzieckiem, które się wszystkiego boi i wycofuje z różnych sytuacji, nie potrafi nawiązać kontaktów z innymi dziećmi, ma trudności z okazywaniem uczuć i emocji, lub zachowania dziecka pójdą w agresję, i nadmierną aktywność.

, , , , ,