Kiedy jadę na konsultację i uczę wiązać maluszki z przodu. Często napominam, że kolejnym wiązaniem do nauki może być plecak prosty i nie jest to za wcześniej. Plecak prosty to wiązanie także od urodzenia. Tymczasem dużo osób myśli, że na plecach to można nosić starsze dzieci, najlepiej siedzące lub chociaż trzymające głowę. To jednak wszystko mity. Przebieg chusty w plecaku prostym jest taka sama jest w kangurku. A jak wiadomo w kangurku nosimy już noworodki. Plecak prosty różni się tylko tym, że jest to wiązanie na plecach. 

Dużo osób skarży się na to wiązanie, a przychodzi czas kiedy dziecko, które nosimy z przodu jest już po prostu za ciężkie, za duże dla nas. Poza tym koło 3 miesiąca życia maluch zaczyna zwracać uwagę na otoczenie, często odpycha się od rodzica, bo chce coś zobaczyć, bo coś usłyszał i szuka źródła odgłosów. Dziecku jest łatwiej poznawać świat jak jest niesione przodem do świata, ale na plecach. I taką właśnie możliwość daje nam plecak prosty.

Jaka chusta jest potrzebna do tego? Taka sama jak do kangurka, ale może być ciut dłuższa. Dla drobnych osób 3,6 wystarczy, dla średnich 4,1 będzie lepsza. Bywa także, że 4,6 także zdaje egzamin.

Co jest najważniejsze w tym wiązaniu? Chyba sam początek, od tego jak wrzucimy dziecko w chustę, jak zrobimy z niego tobołek i utrzymamy napięcie, a potem przeturlamy przez ramię na plecy, to jest już połowa sukcesu. Bardzo ważne jest by już wtedy ciasno zebrać chustę, naprężyć jej krawędzie, zwłaszcza górne partie, przy głowie i karku maluszka. Najlepiej to zrobić na ziemi (kanapa, łóżko, trawa), kładziemy chustę poziomo przed sobą, kładziemy dziecko tak by krawędź chusty miało gdzieś na wysokości połowy uszka. Od dołu łapiemy za chustę z jednej i drugiej strony i ruchem harmonijkowym zbieramy rękoma chustę do góry aż do samego końca, przekładamy chustę do jednej ręki. I mamy tobołek.

Obejrzyjcie zdjęcia krok po kroku:

Jak dziecku się nie podoba to trzeba pobujać, poskakać, pobiegać dookoła stołu, tu zazwyczaj następuję moment chichrania. Także podczas robienia samego tobołka ważne jest nawiązanie relacji z dzieckiem, trochę by wiedziało, że coś się dzieje, ale że jest to fajne i Ty masz nad tym kontrolę i czuwasz nad bezpieczeństwem. Jeśli jesteś zestresowana i boisz się dziecko to wyczuje i samo też zacznie panikować.

Kiedy dziecko jest na plecach opuszczamy go na odpowiednią wysokość. Mniejsze dzieci niżej, większe dzieci tak by coś widziały znad naszego ramienia. Ważne by tobołek nie kończył się na pupie dziecka, tylko sięgał trochę głębiej pod kolanka. Jeśli chusta wypada spod pupy dziecka, trzeba ją ponownie tam włożyć.

Ważne jest też to, że jak już malec jest na plecach i go opuszczamy, to nie puszczamy chusty, trzymamy te naprężenie. Wszystkie te ruchy, jak rozdzielamy poły, dociągamy jedną stronę potem drugą, to też nie, że puszczam sobie jedną część i zajmuje się drugą, bo w tym momencie zrobią nam się luzy i ciężko to samemu naprawić. Dociągamy krawędź i górną część chusty, resztę staramy się naprężyć, inaczej materiał może spaść z pupy dziecka. Dociągnięte poły, skręcamy do środka. Dla mnie wystarczy jeden obrót. I wiążemy pod dzieckiem najpierw na nóżki a potem pod, chusta wraca do przodu i mamy na brzuchu węzeł. Istotnym wykończeniem wiązania jest to by sprawdzić, czy dziecko nie wisi na połach, jeśli tak jest, kieszeń w której siedzi maluch musimy wsunąć za te poły, żeby wiązanie zlało się w jedną całość i nie było przerwy. Materiał u góry nie może wchodzić za bardzo na głowę dziecka. Chusta otula dziecko jak bandaż. Jak już mamy gotowe wiązanie, i chcemy coś poprawić, np. wciągnąć materiał pod poły, to pomaga jeśli lekko podskoczymy do góry.

Odsyłam Was do innych wpisów na temat plecaka prostego

Jak zawiązać plecak prosty na starszaku?

Co lepszego dla rocznego dziecka – plecak prosty czy nosidło ergonomiczne?

Nie bój się nie udusisz dziecka – czyli o odpowiedniej sztuce dociągania chusty

dociąganie, plecak, plecak prosty, plecy