Zdecydowanie morze to miejsce gdzie odpoczywa dusza i serce. A dzieci nabierają tutaj pewnej dzikości. Są wolne. Mogą robić totalnie co chcą.

Mogą wejść do wody w ubraniu.

Mogą leżeć na sianie.

Bawić się w Indian.

Mogą zdobywać świat.

Mogą skakać po kałużach. Jeść lody i gofry w ilościach nieprzyzwoitych. A przede wszystkim być na dworze od rana do wieczora bez względu na pogodę. Ktoś mi kiedyś powiedział, żeby dzieci były zdrowe muszą spędzać codziennie dużo czasu na świeżym powietrzu. I to się tutaj sprawdza. Nie raz po kąpieli morskiej wracały boso z mokrymi głowami, kichając po drodze. A następnego dnia wstawały jak skowronki. Mimo, że ja już miałam w głowie wizje zbliżających się katarów i szukałam wzrokiem szyldu: Apteka.

A chusta? Leży w szafie. Zapomniana. Dwulatka się zbuntowała. Wyrosła. Aż pewnego dnia wzięłam na spacer nosidło. Był mokry, pochmurny dzień. I wróciłam z tej wyprawy ze śpiącym pięciolatkiem na plecach, któremu przemokły spodnie od skakania po kałużach i nie miał już siły dalej iść. Tym samym i dwulatce przypomniało się nagle, że najfajniej jednak ktoś weźmie na ręce.

babywearing, nosidło ergonomiczne, toddler, wakacje