Kiedy widzę matkę, która źle traktuje swoje dziecko to zastanawiam się nad dwoma rzeczami. Pierwsze z nich, to czy ta mama ma wsparcie, czy nie jest sama, czy ma przestrzeń na samą siebie. A druga rzecz, o której sobie myślę, że ma po prostu trudny dzień, być może najgorszy w całym swoim życiu jako matka. I nie chcę jej oceniać.

Ona sama się oceni. Wieczorem, jak już ochłonie i zobaczy jak jej dziecko śpi. Nie wiem czemu, ale wieczorami kocha się swoje dzieci najmocniej. Wtedy kiedy śpią i wyglądają tak niewinnie i już nie ma tych emocji z całego dnia i jest miejsce na spokój i miłość. I jeśli to był trudny dzień to ta matka wieczorem oprócz miłości, którą czuje do dziecka musi sobie poradzić z wyrzutami sumienia z piętnowaniem się i z własną samooceną.

Ja nie muszę o niej myśleć: “Boże, co z Ciebie za matka?! Jak mogłaś się tak zachować?”. Ona to zrobi za mnie.

To co bym chciała zrobić to przytulić wszystkie te matki, które z jakiś powodów nie zawsze nad sobą panują. Domyślam się, że to czasem dzieje się poza kontrolą, że jest to trudne. Być może zostały tak wychowane i przeniosły dużo kalek ze swojego dzieciństwa na swój model rodzinny. Wtedy panowanie nad sobą jest jeszcze trudniejsze, bo nikt ich nie nauczył, jak to robić inaczej. Być może są same i nie oznacza to, że nie mają męża/partnera, bo nie trzeba być samemu by się czuć samotnym i zdanym tylko na siebie. I jeśli tak jest i ta mama musi sama dźwigać trudy dnia i jej potrzeby są niezaspokojone to rodzi się frustracja.

Musimy jednak pamiętać o tym co najważniejsze. O dziecku. Jego bezbronności i bezgranicznej ufności wobec nas. O tym, że dziecko nie będzie miało siły z nami walczyć. O tym, że nie wygra. Musimy też pamiętać o tym, że nawet jeśli to był trudny dzień dla nas i dla dziecka. To trzeba potem się do tego przed dzieckiem przyznać, trzeba umieć zwyczajnie przeprosić. Chociażby po to, by dziecko nie żyło w poczuciu, że to ono jest winne, że to przez niego, bo źle się zachowało, bo było niegrzeczne. Nie wierzę w niegrzecznie dzieci, w ogóle bardzo nie lubię określenia: “Jesteś niegrzeczny/a”. Dziecko ma prawo się gorzej zachować, więc czasem jego zachowanie nie jest fajne, może się to komuś nie podobać. Ale dziecko samo w sobie nie jest złe i nigdy nie będzie dopóki my tego dziecka nie popsujemy.

Bardzo łatwo jest popsuć dziecko. Jest wiele popsutych dzieci, dorosłych dzieci. Które mówią. Wyrośliśmy na ludzi. Nie widząc tego, że w dorosłym życiu borykają się z różnymi rzeczami. Przyjmują to jako normalne, bo tak jest.

Jesteśmy tylko ludźmi, mamy prawo do emocji, złości, frustracji. Ale to w jaki sposób to będziemy przekazywać jest bardzo ważne. I ma wpływ na całe życie, nie tylko nasze.

Nie jesteś złą matką, bo nie ma takich. Są tylko matki, które nie potrafiły sobie z czymś poradzić. Są matki, które nie dostały wystarczającego wsparcia, nie otrzymały od nikogo pomocy.

Nie ma matki, która będzie lepsza dla Twojego dziecka niż Ty sama. Bo to właśnie Ty, a nie ktoś inny.

Jeśli czujesz, że nie dajesz rady, nie graj bohaterki, tylko szukaj pomocy. W ten sposób pomożesz nie tylko sobie.

Jutro też będzie dzień i mocno wierzę, że będzie on lepszy. Myśl pozytywnie.